Ένα μικρό αφιέρωμα στον αείμνηστο ιερέα Γεώργιο Αφένδρα

Ο πατήρ Γεώργιος Αφένδρας (έζησε κατά τα έτη 1908 -1998) υπήρξε Ιερέας στο χωριό Παπάδες για πολλά χρόνια. Ήταν σεβάσμιος και συμπαραστάτης σε όλους τους χωριανούς και συχνά, διακριτικά και ευγενικά, καλούσε οικογένειες στο σπίτι του και τους πρόσφερε ό,τι μπορούσε. Μια από αυτές τις φορές ήμουν κι εγώ με τα αδέλφια μου, όταν ο πατέρας μου ήταν άρρωστος για λίγο, μας πήρε στο σπίτι του και καθίσαμε γύρω από το σοφρά και φάγαμε όλοι μαζί. Το ψωμί ήταν τόσο νόστιμο που μαζεύαμε ακόμα και τα ψίχουλα..

Περπατούσε αργά πάντα ήσυχος και με σκυμμένο το κεφάλι. Απέφευγε τα καφενεία παρά μόνο τις μεσημεριανές ώρες που υπήρχαν λίγοι θαμώνες και κυρίως γέροντες.

Θα μπορούσα να γράψω πολλά, αλλά θα αναφερθώ σε ένα χαρακτηριστικό περιστατικό. Όταν έφυγα από το χωριό για να εργαστώ και να μείνω μόνιμα στην Χίο, έχοντας αναλάβει καθήκοντα επιτρόπου στην Ιερά Μητρόπολη των Αγ. Βικτώρων, το 2011 συνέβη κάτι που θεωρώ άξιο μνείας. Όταν απεβίωσε ο Μητροπολίτης Χίου κκ Διονύσιος, στην κηδεία παρευρέθησαν πολλοί μητροπολίτες από όλη την Ελλάδα, μεταξύ αυτών και ο Μητροπολίτης Χαλκίδος, κκ Χρυσόστομος. Μετά την κηδεία ακολούθησε συγκέντρωση στα γραφεία της Μητρόπολης, όπου ο ιερέας μας σύστησε στον μητροπολίτη Χαλκίδας. Συζητώντας λοιπόν μαζί του, του είπα: «Σεβασμιότατε κι εγώ από την Εύβοια είμαι και συγκεκριμένα από τους Παπάδες. Τότε εκείνος με κοίταξε και με ήρεμο βλέμμα μου είπε: «Είχατε εκεί έναν πολύ καλό παπά, τον παπα-Γιώργη τον Αφένδρα». Έκπληκτος εγώ του απάντησα: «Θυμάστε τον  παπα-Γιώργη μετά από τόσα χρόνια που έχει αποβιώσει (1998)»; Και τότε αποκρίθηκε, ότι έναν τόσο καλό παπά δύσκολα τον λησμονεί κανείς.

Κατά την ταπεινή μου γνώμη, αυτό το περιστατικό είναι η μεγαλύτερη αξίωση που θα μπορούσε να δοθεί στον παπά Γιώργη, να θυμούνται τον παπά με τόσο καλά λόγια, άνθρωποι τόσο σπουδαίοι και αξιόλογοι, έχοντας εκείνος διατελέσει τα καθήκοντά του ταπεινά και συνετά, σε ένα τόσο μικρό και απομακρυσμένο χωριό όπως οι Παπάδες...                                                      

 Με εκτίμηση στη μνήμη του Παπά-Γιώργη    

                 Ιωάννης Αναγνώστου