Ανανέωση προφίλ του ιστολογίου με εντυπωσιακή φωτογραφία του χωριού μας

     Ευχαριστούμε θερμά τον Κώστα Ευσταθίου για την ανταπόκρισή του  στην επιθυμία μας, για ανανέωση του προφίλ του ιστολογίου με την εντυπωσιακή  φωτογραφία που μας έδωσε, στην οποία απεικονίζεται το πανέμορφο χωριό μας, με φόντο το Αιγαίο Πέλαγος και το νησί της Σκοπέλου.

 

     Επίσης δεν παραλείπουμε να ευχαριστήσουμε και τον  Κώστα Νταβαρίνο, από τη Σαντορίνη, για την παροχή ηλεκτρονικής υποστήριξης. 

3η Δράση καθαριότητας της Ομάδας Εθελοντών του χωριού μας

    Ανακοινώνεται ότι σήμερα 24.2.2013 πραγματοποιήθηκε η 3η προγραμματισμένη δράση καθαριότητας, κατά μήκος του επαρχιακού οδικού δικτύου από το ΓΗΠΕΔΟ με κατεύθυνση προς το ΔΑΣΙΚΟ ΧΩΡΙΟ.

     Η Ομάδα Εθελοντών καθάρισε τα πρανή του δρόμου προς το ΔΑΣΙΚΟ ΧΩΡΙΟ, τα οποία είχαν μετατραπεί σε χωματερή από τους ασυνείδητους συμπολίτες μας, που πετούσαν εκεί τα σκουπίδια τους για περισσότερα από 30 χρόνια

      Έγινε περισυλλογή των κάθε είδους σκουπιδιών (συνολικά 40 μεγάλοι σάκοι απορριμμάτων).

     Το τοπίο επανήλθε στην προτέρα φυσική κατάσταση και εφεξής οι διερχόμενοι και οι περιπατητές θα απολαμβάνουν  την δασώδη διαδρομή, χωρίς τη ρυπαρή και προσβλητική προηγούμενη εικόνα.
     Στην περιβαλλοντική δράση ονομαστικά συμμετείχαν:

1. Γεώργιος Αφένδρας του Ιωάννου

2. Κων/νος Μαρκόπουλος

3. Ευάγγελος Αναγνώστου

4. Βασίλης Σεφέρης

5. Γεώργιος Αναγνώστου

 

6. Κων/νος Αρβανίτης

 

ο καθηγητής Γεώργιος  Αφένδρας άφησε  τον γρίφο των μαθηματικών και ασχολήθηκε με τον όγκο των σκουπιδιών που δυσκολεύτηκε με ακρίβεια να υπολογίσει....

 

Ο Κων/νος Μαρκόπουλος μας εξέπληξε με την εργατικότητά του και το δυναμισμό του, εκθέτοντας μάλιστα σε κινδύνους την υγεία του, αφού ανέλαβε την αποκομιδή των <<πυρηνικών>> ...

Ιδού και τα <<λάφυρα>> μετά από ενα τρίωρο κοπιαστικής εργασίας των εθελοντών

 

Δημιουργία βιβλιοθήκης στη μνήμη του σκηνοθέτη, ηθοποιού και συγγραφέα Αλέξη Δαμιανού

  Ανακοινώνεται ότι μετά τη σχετική συναίνεση των παιδιών της οικογένεας του Αλέξη και της Αρτέμιδας Δαμιανού, αποφασίστηκε από κοινού από τον Εκπολιτιστικό Σύλλογο και την Κοινότητα Παπάδων, η δημιουργία και οργάνωση τοπικής βιβλιοθήκης στη μνήμη του σκηνοθέτη, ηθοποιού και συγγραφέα Αλέξη Δαμιανού, για την ιδιαίτερη αγάπη του στο χωριό μας (διέμενε από το έτος 1970 έως 2005) και για την εν γένει πνευματική και πολιτιστική δράση του.

  Η βιβλιοθήκη θα στεγαστεί προσωρινά στο γραφείο της Κοινότητας Παπάδων μέχρι να εξευρεθεί κατάλληλος χώρος.

   Όσοι επιθυμούν να δωρίσουν βιβλία για τη δημιουργία της βιβλιοθήκης παρακαλούνται για την παράδοση ή την αποστολή  στη δ/νση:

ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΠΑΠΑΔΩΝ

/ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΑΛΕΞΗ ΔΑΜΙΑΝΟΥ/

ΠΑΠΑΔΕΣ ΕΥΒΟΙΑΣ

Τ.Κ.34010

   Οι δωρητές των βιβλίων θα καταγραφούν και θα εμφανίζονται ηλεκτρονικά στο αρχείο της βιβλιοθήκης.

   Για την οργάνωση και διαχείριση της βιβλιοθήκης συγκροτείται αρμόδια επιτροπή αποτελούμενη από τα εξής μέλη:

 1) Γεώργιος Αφένδρας του Ιωάννου

 2) Γεώργιος Σεφέρης του Κων/νου

3) Γεώργιος Ραβανός του Ιωάννου

4) Ελένη Ευσταθίου του Γεωργίου

5) Τόνια Αντωνίου του Ιωάννου

6) Αναστασία Ζέρβα του Νικολάου 

7) Μαρία Αποστόλου του Αθανασίου

8) Δημήτριος Αφένδρας του Ιωάννου

 9) Δημήτριος Μαρκόπουλος του Κων/νου

10) Κων/νος Γεωργίου του Δημητρίου

11) Γεώργιος Αναγνώστου του Νικολάου

 --------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Η πορεία του Aλέξη Δαμιανού

    Ηθοποιός, συγγραφέας, σκηνοθέτης, σύμφωνα με πολλούς η πλέον εμβληματική μορφή του ελληνικού κινηματογράφου.
    Αδιαπραγμάτευτες αξίες καθορίζουν το έργο καθώς και τον βίο του, με περιόδους αυτοεξορίας να διανθίζουν τον μύθο ενός από τους αυθεντικότερους δημιουργούς του τόπου. 
    Από το 1945, τη βραδιά της πρεμιέρας του πρώτου του θεατρικού έργου «Το Καλοκαίρι θα θερίσουμε», όταν βρέθηκε σε μια φτωχική παράγκα στις πρώην Στέρνες, του είχε καρφωθεί η ιδέα. Hπιαν φτηνό κρασί με ψωμί - μεγάλη ανέχεια, ακριβώς μετά τον πόλεμο - συντροφιά με ένα ζευγάρι, εκείνη κορίτσι του Λούνα Παρκ, κι όταν ξημέρωσε, είδε σε μια μάντρα επάνω, ξερολιθιά, ούτε στάλα νερό, ένα ραδίκι που είχε ανθίσει μόνο με τον ήλιο!  
    Εκείνη η εικόνα, ενός αγριοράδικου, που επιζούσε χωρίς τίποτα, η Ελλάδα δηλαδή, μαζί με ένα άλλο συμβάν, είκοσι χρόνια αργότερα σε μια παραλία του Σχοινιά -μια λαϊκή κοκότα με τον φίλο της, νταβατζόφατσα, καβάλα σε μηχανάκι να προκαλούν μια παρέα Αμερικανών πεζοναυτών- έγιναν τα ερεθίσματα για την «Ευδοκία», την πιο θρυλική ταινία του νέου ελληνικού κινηματογράφου. Η ταινία που στοίχειωσε με την «αισθητική της μπαναλιτέ» τις συγκλονιστικές ερμηνείες των πρωταγωνιστών της και την αξεπέραστη μουσική της μια ολόκληρη γενιά. Που για τον δημιουργό της, ηθοποιό, συγγραφέα και σκηνοθέτη Αλέξη Δαμιανό, υπήρξε το ανυπέρβλητό του αριστούργημα.
    Γεννημένος στην Αθήνα, στα Πατήσια, τον Ιανουάριο του 1921, με πατέρα γυμνασιάρχη και ψάλτη στην εκκλησία, ο Δαμιανός φοίτησε στη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου, παράλληλα με τη Φιλοσοφική, όπου μαθήτευσε δίπλα στον Αιμίλιο Βεάκη, στον οποίο και όφειλε τη βαθιά και ουσιαστική θεατρική του παιδεία.
    Ως νέος ηθοποιός συμμετείχε σε παραστάσεις του Εθνικού, μέχρι να μεταπηδήσει το 1945 στους «Ηνωμένους Καλλιτέχνες», θίασο πρωτοπορίας, κολεκτίβα ηθοποιών ενταγμένων στην Αριστερά.      Υπό την καθοδήγηση σκηνοθετών όπως ο Γιώργος Σεβαστίκογλου και ο Γιαννούλης Σαραντίδης, έπαιξε ρόλους ρεπερτορίου, κάνοντας παράλληλα και τις πρώτες συγγραφικές του απόπειρες. Ολοι μιλούσαν για ένα παθιασμένο παιδί του θεάτρου, σπινθηροβόλο, ευαίσθητο, ένας σοβαρός νέος με αγωνίες για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και τη κοινωνική δικαιοσύνη.
    Συμμετείχε στο ιστορικό ανέβασμα του «Ματωμένου Γάμου» του Λόρκα, το 1948 από το Θέατρο Τέχνης σε σκηνοθεσία Κάρολου Κουν, μουσική Μάνου Χατζιδάκι και σκηνικά κοστούμια Γιάννη Τσαρούχη, ο οποίος αποδείχτηκε ο πιο οξυδερκής συμβουλάτοράς του στο χτίσιμο του ρόλου του ως φεγγάρι και παρέμεινε σημαντικός του φίλος έκτοτε. Κάτι που δεν συνέβη με τον Κουν, με τον οποίο ήρθε σε ιδεολογικού, κυρίως, τύπου ρήξη και τον οποίο θεωρούσε υπεύθυνο για τη νόθευση του ελληνικού θεατρικού έργου και την «παραπλάνηση» του κοινού από την άκριτη επιλογή εισαγόμενων έργων.
    Tον ίδιο-χρόνο ίδρυσε το «Πειραματικό Θέατρο», για να ανεβάσει τα δικά του «Τ’ αγρίμια» και «Το σπιτικό μας», έργα στα οποία η κριτική της εποχής, διέκρινε μια πένα και μια ψυχοσύνθεση που έμελε να απογειωθεί. Γύρω στα 1956 αποτραβιέται από το θέατρο και ασχολείται για μια τετραετία με αργαλειούς! Με εξαίρεση ένα ραδιοφωνικό «ανέβασμα» του έργου του «Τ’ άλογα», δεν ήταν παρά το 1961, έτος ίδρυσης του «Θεάτρου Πορεία», που η μέχρι τότε διαδρομή και εμπειρία του μορφοποιήθηκαν σε πλήρη καλλιτεχνική αρτιότητα και καθολική αποδοχή. Με «Το ανοιχτό κλουβί», ακόμα ένα έργο γραμμένο από τον ίδιο, κέρδισε τον χώρο της κωμωδίας, ενώ με το «Γεύση από μέλι» της Σίλα Ντελάνι και τις «Μικρές αλεπούδες» της Λίλιαν Χέλμαν, του αναγνωρίστηκε η σκηνοθετική ωριμότητα. Προσωπικοί θρίαμβοι που δυστυχώς δεν σήμαιναν και ανάλογες εισπρακτικές επιτυχίες. Ετσι, αναγκάστηκε να ανεβάσει ένα έργο που ελάχιστα εκτιμούσε, καθώς το θεωρούσε κλεμμένο - αντιγραφή ενός ξένου, «Τα κόκκινα φανάρια» του Αλέκου Γαλανού. 
    Xάρη σ’ αυτό ξελάσπωσε οικονομικά, παίζοντάς το τρεις συνεχόμενες σεζόν. Ηταν όμως τέτοια η απαρέσκεια του γι’ αυτό, που όταν του πρότειναν να το μεταφέρει στον κινηματογράφο, αρνήθηκε. Μα πώς να έκανε μια τέτοια παραχώρηση ένας καλλιτέχνης με το ήθος και το ανάστημα του Δαμιανού; Θα ήταν εντελώς αντίθετο στις αρχές του, την αναζήτηση της αλήθειας και της ελευθερίας, τη μάχη για απεγκλωβισμό από τις δοξασίες που προκαλεί η φτώχεια και η έλλειψη παιδείας, οι ιστορικές και κοινωνικές συνισταμένες, για τις οποίες μαχόταν λυσσαλέα στη ζωή και στο θέατρο. Μια μάχη που ήξερε ότι ήταν άνιση σε όλα τα επίπεδα.
    Καθώς με το «Πορεία» δεν πήγαινε άλλο και κινδύνευε να πάει φυλακή από τα χρέη, το 1964 το έκλεισε. Είχε ήδη στραφεί σε εμπορικούς θιάσους για να επιβιώσει, σκηνοθετώντας και παίζοντας στο εμβληματικό «Οργισμένα νιάτα» του Τζον Οσμπορν με τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ και στο «Ενα μπλουζ για τον Τσάρλυ» του Τζέιμς Μπόλντουιν με τον Αλέκο Αλεξανδράκη και τον Μάνο Κατράκη.
    Το μικρόβιο του κινηματογράφου το άρπαξε συμμετέχοντας στο «Τζίμης ο Τίγρης», την πρώτη μικρού μήκους ταινία του Παντελή Βούλγαρη, στο «Σύντομο διάλειμμα» του Ντίνου Κατσουρίδη και στον θαυμάσιο «Φόβο», την τελευταία ταινία του Κώστα Μανουσάκη. Σκέφτηκε ότι αυτό που ήθελε να πει, θα το έλεγε στο σελιλόιντ. Γι’ αυτό και γυρίζει το 1966 το «Μέχρι το πλοίο», ταινία βασισμένη στο «Δαχτυλίδι» του Σπήλιου Πασαγιάννη, τη «Νανότα» του Γρηγόρη Ξενόπουλου και ένα δημοτικό τραγούδι.  
    Πρόκειται για την κατάβαση ενός άντρα από το βουνό στον κάμπο κι από εκεί στο λιμάνι προκειμένου να φύγει μετανάστης στην Αυστραλία. Ενα φιλμ σκληρής ποίησης καταγραφή αρχέτυπων συμπεριφορών, ένας ύμνος σε πανάρχαιες δομές, μια ελεγεία με φόντο την ελληνική φύση και πρόσωπα ανθρώπων της υπαίθρου και του μόχθου. Η ταινία κέρδισε παμψηφεί το πρώτο βραβείο ξένης ταινίας στο Φεστιβάλ της Ιέρ και εξασφάλισε διανομή στο Παρίσι. Οι Γάλλοι κριτικοί παραληρούσαν για το σπάνιο κινηματογραφικό διαμάντι από την Ελλάδα, αναγκάζοντας τους Ελληνες κριτικούς να εναρμονιστούν με τις απόψεις τους.
    Ενα χρόνο μετά έρχεται η δικτατορία των συνταγματαρχών. Ο Αλέξης Δαμιανός με τη σύζυγό του Αρτεμη και τα τρία παιδιά τους μετακομίζουν για έναν χρόνο στην Αγγλία. Το σενάριο με τίτλο εργασίας «Η πόρνη και ο στρατιώτης» μπαίνει στην τελική ευθεία.  Παραγωγοί ο ίδιος με τη γυναίκα του, ωστόσο αποφάσισαν να βρουν έναν Αγγλο συμπαραγωγό ώστε να προστατεύσουν την ταινία από κάθε λογής επιπλοκές στην Ελλάδα. Ενα δεκαεπτάχρονο κορίτσι, αυθόρμητο, καθόλου χυδαίο, ερωτικό μέσα από την αθωότητα που εξέπεμπε, η Μαρία Βασιλείου, κυπριακής καταγωγής, από τις λαϊκές συνοικίες του Λονδίνου, επιλέχθηκε για τον πρωταγωνιστικό ρόλο, ενώ ο λοχίας βρέθηκε σε ένα γιαπί στον Πειραιά. Ενα αγόρι 21 χρόνων, ο Γιώργος Κουτούζης, ωραίος, ψηλός, αψεγάδιαστης αντρικής συμπεριφοράς, έσφυζε από νιάτα και δύναμη, όπως οι Ελληνες μιας άλλης εποχής. Η «Ευδοκία», όπως ήταν ο τελικός τίτλος της ταινίας, το όνομα της ηρωίδας αλλά και το όνομα της μάνας του Δαμιανού, γυρίστηκε στα αγγλικά. Στην ελληνική εκδοχή, η τραγουδίστρια Ελένη Ροδά ντουμπλάρισε τον κεντρικό ρόλο, με βραχνή φωνή -κράμα χυδαιότητας και πίκρας-, συμβάλλοντας καθοριστικά στην ερμηνεία της Βασιλείου. Η μουσική του Μάνου Λοΐζου, βασισμένη σε βυζαντινά μοτίβα που έψαλε ο ίδιος ο Δαμιανός για να τον καθοδηγήσει, καθαγιάζει την ταινία. Μερικές εικόνες που μένουν ανεξίτηλες στη μνήμη: το αυθαίρετο σπίτι στα Ανω Λιόσια λουσμένο στο φως (εκπληκτική η φωτογραφία του Χρήστου Μάγκου), με το μπανάλ εσωτερικό του, η ιεροτελεστική επίδειξη ασκήσεων με τη γυμνή διμοιρία κάτω από το λιοπύρι, το τραμπάλισμα με τη σχοινένια κούνια στην Πάρνηθα και το σπαραχτικό γέλιο της Ευδοκίας.
    Αυτή η θεϊκή ταινία, λιτή αλλά με την αρχιτεκτονική σύγχρονης τραγωδίας, στο Φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης του 1971 χαντακώθηκε, με εξαίρεση το βραβείο α΄ γυναικείου ρόλου, ενώ πέρασε από άπειρες επιτροπές λογοκρισίας, μέχρι να της δοθεί άδεια προβολής. Παρ’ όλα αυτά, το στοίχημα είχε κερδηθεί, για να δικαιωθεί πλήρως το 1985, όταν η Πανελλήνια Ενωση Κριτικών Κινηματογράφου, την ανακήρυξε σημαντικότερη ελληνική ταινία όλων των εποχών!
    Ο Δαμιανός έκανε είκοσι χρόνια να επιστρέψει στον κινηματογράφο. Στα χρόνια που ακολούθησαν την «Ευδοκία», επέλεξε να αποτραβηχτεί στο χωριό Παπάδες στη Βόρεια Εύβοια, όπου επιδόθηκε σε βιολογικές καλλιέργειες και το 1979 ανέβασε το «Ανοιχτό κλουβί» με τσοπάνους και αγρότες, παράσταση που είχε να λέει πως ήταν από τις πιο μαγικές στιγμές της καριέρας του! Τόσο αγαπούσε τους ερασιτέχνες ηθοποιούς, δηλαδή τον απλό άνθρωπο. Μέχρι που μια καταστροφική φωτιά του στέρησε την αγροικία του και αναγκάστηκε να επιστρέψει στην Αθήνα.
    Αυτό για το οποίο αγωνιούσε πια ήταν να αφηγηθεί την τραγωδία τής σύγχρονης Ελλάδας. Χρειάστηκαν τέσσερα χρόνια γυρισμάτων και την ολική οικονομική καταστροφή του, καθώς το επίσημο κράτος ήταν απόν και σ’ αυτό το εγχείρημα του σπουδαίου καλλιτέχνη και Ελληνα.
     Ο «Ηνίοχος» ολοκληρώθηκε το 1995, χάρη στη συνδρομή εκατοντάδων επαγγελματιών και ερασιτεχνών, «ένα κίνημα» όπως το αποκαλούσε ο ίδιος. Μια ταινία αφάνταστου λυρισμού, ανυπέρβλητης αισθητικής, ένας αφηγηματικός λαβύρινθος που θα περάσουν χρόνια μέχρι να εκτιμηθεί.
    Το τελευταίο του σενάριο δε θα γυριστεί ποτέ. Είναι η ιστορία του Ερυσίχθονα, ενός μυθικού ήρωα που μέσα από την αλαζονεία και τη βουλιμία του φτάνει να φάει τις ίδιες του τις σάρκες, όπως ακριβώς ο σύγχρονος άνθρωπος. Θα ήταν μια ακόμη τεράστια συμβολή του Δαμιανού αν δεν τον είχαν προλάβει οι περιπέτειες της υγείας του και ο πρόωρος θάνατος της κόρης του.
Εφυγε στις 4 Μαίου 2006, σε ηλικία 85 χρονών. Στην κηδεία του, όλοι εκείνοι που όσο ζούσε αδυνατούσαν να τον συνδράμουν, ήταν εκεί!



ΔΩΡΗΤΕΣ ΚΑΙ ΤΙΤΛΟΙ ΒΙΒΛΙΩΝ ΓΙΑ ΤΗ <<ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΑΛΕΞΗ ΔΑΜΙΑΝΟΥ>>

Α/Α	ΔΩΡΗΤΗΣ/ΤΡΙΑ	ΤΙΤΛΟΣ ΒΙΒΛΙΟΥ	ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ
1	ΑΝΝΑ ΒΑΙΛΑ- ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΝΑΓΗΣ	Ο ΓΛΑΡΟΣ ΙΩΝΑΘΑΝ ΛΙΒΙΝΓΚΣΟΝ
2	ΑΝΝΑ ΒΑΙΛΑ- ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΝΑΓΗΣ	ΑΝΤΖΕΛΙΝΑ
3	ΑΝΝΑ ΒΑΙΛΑ- ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΝΑΓΗΣ	Ο ΑΝΑΡΧΙΚΟΣ ΤΡΑΠΕΖΙΤΗΣ
4	ΑΝΝΑ ΒΑΙΛΑ- ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΝΑΓΗΣ	ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΕΝΟΣ ΔΑΙΜΟΝΑ
5	ΑΝΝΑ ΒΑΙΛΑ- ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΝΑΓΗΣ	ΜΙΚΡΕΣ ΑΓΑΠΕΣ
6	ΑΝΔΡΕΑΣ - ΣΥΜΕΩΝ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΥ	ΟΛΑ ΣΟΥ ΤΑ ΕΜΑΘΑ ΜΑ ΞΕΧΑΣΑ ΜΙΑ ΛΕΞΗ	ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΠΟΥΡΑΝΤΑΣ
7	ΝΙΚΟΛΕΤΤΑ ΒΑΛΒΗ	ΤΟ ΚΟΙΜΗΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΠΡΑΓΑΣ	ΟΥΜΠΕΡΤΟ ΕΚΟ
8	ΑΛΕΞΙΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ	ΕΚΑΤΟ ΧΡΟΝΙΑ ΜΟΝΑΞΙΑΣ
9	ΑΛΕΞΙΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ	Ο ΕΡΩΤΑΣ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΧΟΛΕΡΑΣ
10	ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΛΙΠΡΑΝΤΗ	Η ΘΕΙΑ ΚΩΜΩΔΙΑ	ΝΤΑΝΤΕ ΑΛΙΓΚΙΕΡΗ
11	ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΛΙΠΡΑΝΤΗ	ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΠΡΩΙΝΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΟΥΡΟΥΠΟΥ	ΝΑΓΚΙΜΠ ΜΑΧΦΟΥΖ
12	ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΛΙΠΡΑΝΤΗ	ΓΙΑ ΠΟΙΟΝ ΚΤΥΠΑ Η ΚΑΜΠΑΝΑ	ΕΡΝΕΣΤ ΧΕΜΙΝΓΟΥΕΙ
13	ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΛΙΠΡΑΝΤΗ	ΤΟ ΧΑΟΣ	ΛΟΥΙΖΙ ΠΙΡΑΝΤΕΛΟ
14	ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΛΙΠΡΑΝΤΗ	ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΚΥΝΗΓΟΥΣΑ ΤΟΥΣ ΑΝΕΜΟΥΣ	ΜΕΝΕΛΑΟΣ ΛΟΥΝΤΕΜΗΣ
15	ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΛΙΠΡΑΝΤΗ	ΚΥΚΛΑΔΕΣ ΠΑΡΟΣ - ΑΝΤΙΠΑΡΟΣ	ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΕΩΡΓΟΥΣΗΣ
16	ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΛΙΠΡΑΝΤΗ	Ο ΚΟΣΜΟΣ ΑΝΑΠΟΔΑ	ΕΝΤΟΥΑΡΝΤΟ ΓΚΑΛΕΑΝΟ

 

Ο Κων/νος Παπακωνσταντίνου << ο κατσούλης>> και το τσιφλίκι του στον Αη Γιάννη

     Έζησε κατά τα έτη από  1897 έως  18-7-1981.
     Ήταν παντρεμένος με την Ευσταθία, απο τον Κρυονερίτη, με την οποία απέκτησαν 6 παιδιά. Τον Λεωνίδα, τον Γιώργο, τον Περικλή, τον Οδυσσέα,  την Παναγιώτα και την Βασιλική.
     Θαύμαζε τους αρχαίους Έλληνες για αυτό έδωσε στα τρία παιδιά του ονόματα αρχαίων.
     Φρόντισε τα παιδιά του να μάθουν γράμματα σε πολύ δύσκολες μάλιστα εποχές και να φύγουν από το χωριό για να ζήσουν καλύτερα, γιατί οι συνθήκες διαβίωσης ήταν ανυπόφορες.
     Μάλιστα όπως αναφέρεται σε δημοσίευμα της δημοσιογράφου Αγγελικής Δαμίγου, που έκανε ρεπορτάζ, το έτος 1967, για την εφημερίδα << ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ>> , ο Οδυσσέας Παπακωνσταντίνου και ο Θανάσης Ζέρβας, ήταν τα μοναδικά παιδιά  από το χωριό που πήγαιναν Γυμνάσιο.
     Είχε διατελέσει πρόεδρος του χωριού κατά  την χρονική περίοδο από το έτος  1938 έως 1942.
     Το σπίτι του ήταν από τα καλύτερα του χωριού. Ήταν  πετρόκτιστο, με κεραμοσκεπή, χαγιάτι και το εσωτερικό με ξύλινα πατώματα, επιπλωμένο και στολισμένο με παλιές φωτογραφίες ηρώων της πατρίδας μας και αρχαίων Ελλήνων των γραμμάτων και της τέχνης.
     Αναφερόταν συχνά και με περηφάνια στο <<τσιφλίκι του>>  στον Αη Γιάννη το οποίο με την κοπιαστική εργασία του είχε μετατρέψει σε παράδεισο…..
     Στην περίοδο της κατοχής είχε φροντίσει για την επιβίωση της οικογενείας του με όλα τα απαραίτητα  αγαθά, φυλαγμένα στο υπόγειο σε κρύπτες για να μην τα εντοπίζουν  οι  Γερμανοί γκεσταπίτες, που έψαχναν παντού για τρόφιμα.
     Τον θυμάμαι ως τακτικό θαμώνα του καφενείου <<Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ>> της Κυρά Μαρίας, όπου έπινε τον καφέ του και καπνίζοντας το τσιμπούκι του, μοναχικά, σε ξεχωριστό τραπέζι, ίσως γιατί ήθελε να δείξει την ανωτερότητά του ως <<τσιφλικάς>> του Αη Γιαννιού….και επιπλέον γιατί δεν του το επέτρεπε η αρχοντοσύνη, η περηφάνια και η σοφία του ,,,
     Παρακολουθούσε τις συζητήσεις στο καφενείο σχεδόν  αδιάφορα και στην κατάλληλη στιγμή παρέμβαινε με σοφά και μετρημένα λόγια, που πολλές φορές δυσκολευόντουσαν οι χωριανοί  να κατανοήσουν…
     Είχε την ικανότητα να πλάθει μύθους, ιστορίες και έξυπνα αστεία, τα οποία παρουσίαζε  στο καφενείο με σοβαροφάνεια για να γίνεται πιστευτός.
     Μια εποχή λοιπόν περιαυτολογούσε στο καφενείο πως κάθε μέρα είχε μεγάλη επιτυχία στο κυνήγι των λαγών….. Απορημένοι οι χωριανοί τον ρωτούσαν  που οφειλόταν  αυτή η επιτυχία του και αυτός τους εξηγούσε ότι αντί για σκύλο χρησιμοποιούσε μια γάτα την οποία είχε εκπαιδεύσει….
     Ήταν  πολύ σπουδαίος άνθρωπος. Εργατικός, νοικοκυρεμένος, έξυπνος, λιγόλογος, φιλοσοφημένος και ετοιμόλογος.
     Άλλωστε δεν ήταν τυχαίο και το ξενικό παρατσούκλι του <<great >>…(μεγάλος, σπουδαίος, επιφανής, σοφός….)

 

3η Πρόσκληση των μελών της Ομάδας Εθελοντών και του Πολιτιστικού Συλλόγου για καθαριότητα του επαρχιακού οδικού δικτύου

Συνεχίζοντας την περιβαλλοντική δράση μας <<ΚΑΘΑΡΟ ΟΔΙΚΟ ΔΙΚΤΥΟ>>, καλούμε την 17-2-2013, ημέρα Κυριακή και ώρα 11: 00, τα μέλη της Εθελοντικής Ομάδας και του Πολιτιστικού Συλλόγου, να συμμετάσχουν στην εργασία καθαριότητας κατά μήκος του επαρχιακού οδικού δικτύου, από τη θέση ΑΒΓΑΡΙΑ  μέχρι τη διασταύρωση προς ΚΕΡΑΣΙΑ και από το ΓΗΠΕΔΟ μέχρι  ΚΛΗΜΑΤΑ.

 

Τόπος συγκέντρωσης: Παραδοσιακό καφενείο <<Κυρά Μαρία>>

 

Χρόνος εθελοντικής εργασίας: 11:00 - 13:00

 

Παρακαλούμε για τη συμμετοχή σας στην δράση απορρύπανσης και καθαριότητας των περιοχών εντός των διοικητικών ορίων του χωριού μας, ώστε να εμφανίζει καλαίσθητη και πολιτισμένη εικόνα.

Έκφραση συγχαρητηρίων και χορήγηση συμβολικών δώρων προς τους επιτυχόντες μαθητές και σπουδαστές του χωριού μας

Ο Πρόεδρος του χωριού μας κ. Αντωνίου Γεώργιος, εκφράζει και δημόσια τα συγχαρητήριά του προς τους  επιτυχόντες μαθητές στα ανώτερα και ανώτατα εκπαιδευτήρια του εσωτερικού και εξωτερικού και στους σπουδαστές που σημειώνουν αξιόλογη πορεία στον τομέα των γραμμάτων και ως ελάχιστη ηθική ανταμοιβή και ενθάρρυνση τους βραβεύει συμβολικά  με τη διάθεση βιβλίων του εκπαιδευτικού - συγγραφέα Δημητρίου Μπουραντά, ήτοι:

 

(1)

Στην Αναστασία Ζέρβα του Νικολάου και της Μελιτίνης, για την εισαγωγή της στα ΤΕΙ ΛΟΓΙΣΤΙΚΗΣ ΧΑΛΚΙΔΑΣ

 

(2)

Στον Αντώνη Μιχούλη, για την εισαγωγή του στα ΤΕΙ ΗΛΕΚΤΡΟΛΟΓΙΑΣ ΛΑΡΙΣΑΣ

 

(3)

Στην Κωνσταντίνα Ευσταθίου του Θεοδώρου και της Ελένης, για την εισαγωγή της στην ΙΑΤΡΙΚΗ σε πανεπιστήμιο του εξωτερικού

 

(4)

Στην Τόνια Αντωνίου του Ιωάννου και της Μαρίας, για την αξιόλογη πορεία στις σπουδές της:

2012-        :   Υποψήφια Διδάκτωρ Τμήματος Χημείας, Πανεπιστήμιο Πατρών.

                       (Επιβλέπων: Επικ. Καθηγητής Κ. Αθανασόπουλος)

2010-2012:	Mεταπτυχιακό Ιατρικής Χημείας «Σχεδιασμός και Ανάπτυξη Φαρμακευτικών Προϊόντων», Τμήματα Χημείας, Φαρμακευτικής και Ιατρικής, Πανεπιστήμιο Πατρών Τίτλος Διπλωματικής Εργασίας: «Σύνθεση μη-πρωτεϊνικών αμινοξέων για εφαρμογές τους στην πεπτιδική σύνθεση σε στερεά φάση». Βαθμός: Άριστα (Επιβλέπων: Επικ. Καθηγητής Κ. Αθανασόπουλος)
2006-2010:	Πτυχίο Χημείας, Σχολή Θετικών Επιστημών, Πανεπιστήμιο Πατρών, Βαθμός πτυχίου: 7,50 (Λίαν Καλώς) Τίτλος Διπλωματικής εργασίας: «Σύνθεση πολυαμινικών συζευγμάτων με βιοδραστικά μόρια» , Τομέας οργανικής χημείας και φυσικών προϊόντων. (Επιβλέπων: Καθηγητής Δ. Παπαϊωάννου)
2006:	Απολυτήριο  Ενιαίου Λυκείου Ελευσίνας (Δυτική Αττική), Βαθμός απολυτηρίου: 18,7 (Άριστα)

Επίσης συγχαίρει και τους γονείς για την επιτυχία των παιδιών τους.

2η Δράση καθαριότητας κατά μήκος του επαρχιακού οδικού δικτύου του χωριού μας

Ανακοινώνεται ότι σήμερα 10.2.2013 πραγματοποιήθηκε η 2η προγραμματισμένη δράση καθαριότητας, κατά μήκος του επαρχιακού οδικού δικτύου από το χωριό μας, με κατεύθυνση προς τη διασταύρωση ΚΕΡΑΣΙΑΣ και προς το ΓΗΠΕΔΟ.

Η Ομάδα Εθελοντών, με τον Εκπολιτιστικό Σύλλογο και τον Πρόεδρο του χωριού μας, καθάρισε το επαρχιακό οδικό δίκτυο (μήκος 4,5 km) και περισυνέλλεξε τα κάθε είδους σκουπίδια (συνολικά 80 μεγάλους σάκους απορριμμάτων) των αδιάφορων και ασυνείδητων περιβαλλοντικά συνανθρώπων μας .

Στην περιβαλλοντική δράση ονομαστικά συμμετείχαν:

1. Γεώργιος Αντωνίου, Πρόεδρος

2. Κων/νος Περήφανος

3. Κων/νος Μαρκόπουλος

 

4. Ευάγγελος Αναγνώστου

5. Άγγελος Λίτσας

6. Δημήτριος Μαρκόπουλος του Κων/νου, Αντιπρόεδρος Εκπολ/κού Συλλόγου

7. Ρούλα Παπανδρέου

8. Χρήστος Γεωργίου

 

9. Γιάννης Γεωργίου του Αθανασίου (μαθητής)

10. Νίκος Ραβανός του Ιωάννου 

 

11. Γεώργιος Αναγνώστου

 

12. Κων/νος Ευσταθίου

 

 

<<o μελισσοκόμος>> μαθημένος με τους καπνούς χρησιμοποίησε τη μέθοδό του αποτελεσματικά....

 

οι περιβαλλοντικές ευαισθησίες  οδήγησαν ... την εργατικότατη Ρούλα και σε περιοχές πέραν των ορίων του επαρχιακού οδικού δικτύου...

 

<<ο ταρίφας>> απειλεί ότι εφεξής θα επιβάλλονται ταρίφες στους παραβάτες οδηγούς που πετούν σκουπίδια......

 

η συμμετοχή στη δράση του μαθητή Γιάννη Γεωργίου του Αθανασίου, προμηνύει ότι μελλοντικά το περιβάλλον θα έχει την ενδεδειγμένη προστασία και διαφύλαξη από τον ανθρώπινο παράγοντα...