Συνέχεια στα αθλητικά δρώμενα του χωριού Παπάδων

Το χωριό Παπάδες είχε κι έχει μια πολύ καλή σχέση με το ποδόσφαιρο. Είναι αναγνωρισμένο σωματείο από το 1974 με το όνομα «Κεραυνός Παπάδων» με συμμετοχή στα πρωταθλήματα Ε Π Σ Ευβοίας.

Τα πρώτα βήματα στην μπάλα γίνονταν στο σχολείο,  στους  δρόμους  και στις γειτονιές  με τόπια και πλαστικές μπάλες που για να μεταβιβάζονταν  σωστά τις σκίζαμε για να τις γεμίσουμε με χαρτιά και πανιά για το επιθυμητό βάρος της μεταβίβασης. Αργότερα ήρθε η δίφυλλη μπάλα με το εσωτερικό που το φουσκώναμε με το στόμα και δένονταν στο επάνω μέρος με κορδόνι. Το βάρος της ήταν αρκετό,  κατά πολύ περισσότερο, όταν ήταν βρεγμένη. Για το φούσκωμα έπρεπε να έχει κανείς γερά πνευμόνια. Αυτό βέβαια το έκανε με ευκολία ο Γιάννης Μαρκόπουλος εξ ου και το παρατσούκλι: [ ο Γιάννης Μπάλας].  Με τον καιρό είχαμε κι άλλες μπάλες οι οποίες σκιζόντουσαν συνέχεια λόγω της τριβής με το έδαφος   από πέτρες και χαλίκια, με αποτέλεσμα να τρέχουμε στον τσαγκάρη του χωριού Αγγελή, που μας τις μπάλωνε τακτικά αφιλοκερδώς. Όπως είναι φυσικό, παράλληλα με τις μπάλες χαλούσαμε και τα παπούτσια μας φωνάζοντας οι γονείς μας ότι δεν θα σας ξαναπάρουμε αλλά «ΕΛΒΙΕΛΑ».

Τα πρώτα σκιρτήματα για τις ομάδες ήταν από φωτογραφίες σε χαρτάκια που βρίσκαμε σε τσίχλες, ποδοσφαιριστές της ΑΕΚ, του ΟΣΦΠ, του ΠΑΟ, του ΠΑΟΚ, του ΑΡΗ και άλλων ομάδων με τα εντυπωσιακά χρώματα στις φανέλες, κάτι παραδοσιακό για κάθε ομάδα. Από το μοναδικό ραδιόφωνο του Ηλία Αφένδρα [ΑΕΚτζη] ακούγαμε την αναμετάδοση αγώνων. Κάθε Κυριακή κάτω από το παράθυρο του σπιτιού του ήταν μαζεμένα όλα τα παιδιά, θαυμάζοντας εξ αποστάσεως τους παίχτες  Νεστορίδη,  Δομάζο, Σιδέρη και άλλους πολλούς.  Μετά το σχολειό ,τους δρόμους και τις γειτονιές, συνηθίζαμε να παίζουμε όλα τα παιδιά μπροστά στην εκκλησία, στο αλώνι του καλοκαιριού με το φυσικό χορτάρι, ξεκινώντας με δοκάρια παλούκια του μέτρου. Αργότερα αυτά μετατράπηκαν σε κανονικά δοκάρια με σχοινί για οριζόντιο δοκάρι. Σιγά σιγά τα γκολπόστ ολοκληρώνονταν με τα δοκάρια από την φουρτζιάτα του Κων. Αναγνώστου σημερινή καφετέρια Ευαγγ. Αναγνώστου  κατά το πέρας του καλοκαιριού.  Στη συνέχεια  παίζαμε στη θέση Κουμαριά και μετά  στον Βιτζά στο σημερινό σπίτι του Παν. Μαρκόπουλου   Για πολλά χρόνια ξεκινάγαμε  με το διαχωρισμό των ομάδων ψηλά-χαμπλά του δημόσιου δρόμου με πάθος και  μεγάλο ανταγωνισμό.  Λόγω της θέλησης των παιδιών γινόντουσαν αγώνες με γειτονικά χωριά που υπήρχαν  γήπεδα, όπως το γυμνάσιο της Αγίας Άννα, το γήπεδο της Στροφυλιάς, των  Βασιλικών, του Μαντουδίου, στο  Προκόπι, στο  Αχλάδι και άλλα.  Με διοργανωτή τον Ευστάθιο Ραβανο πηγαίναμε στα γύρω χωριά  δωρεάν με το φορτηγό του Αθανάσιου και Γεωργίου Παπαδημητρίου, όλοι μαζί στην καρότσα, ακούγοντας από το ράδιο τα τραγούδια του Λευτέρη Παπαδόπουλου, θυμάμαι χαρακτηριστικά<< τα άσπρα περιστέρια>> καθώς και άλλα πολλά.

Αργότερα, μεγαλώνοντας οι αποστάσεις νοικιάζαμε το λεωφορείο του Ευσταθίου Παπαστάθη ξεκινώντας από την κάτω στέρνα Ρετσίνας, σημερινό εργοτάξιο Κων. Σταμουλου πληρώνοντας 3 δραχμές  για το εισιτήριο, με μέριμνα πάλι του Ευσταθίου Ραβανου . Εδώ θα ήθελα να παραθέσω επιγραμματικά μια μικρή ιστορία. Επί χούντας ο Νοελ Μπεκερ,  Άγγλος μεγαλοκτηματίας στο Προκοπι, διοργάνωσε ένα τουρνουά στο οποίο είχε καλέσει και την ομάδα «Κεραυνό Παπάδων». Πριν τον τελικό, η ομάδα μας έπαιξε με το Προκοπι  και ο αγώνας  έληξε 2-2 , δεν υπήρχε τότε παράταση  και νικητής έβγαινε με το στρίψιμο του κέρματος. Ο υπεύθυνος και οδηγός του Μπεκερ έριξε το κέρμα 1η φορά υπέρ Κεραυνού, ξανά ο ίδιος συνέχισε να ξαναρίχνει για 2η φορά, και πάλι βγήκε υπέρ Κεραυνού η επιμονή του ήταν να βγάλει νικητή το Προκόπι . Μετά από φασαρία έληξε με νικητή τον Κεραυνό Παπάδων. Ο τελικός έγινε στο Μαντουδι με αντίπαλο την Στροφυλια όπου κέρδισε ο Κεραυνός με 2-1 κατακτώντας το κύπελλο.  Στον τελικό παρευρέθηκαν καλεσμένοι του Μπεκερ ο Πατακός και ο Μαρκεζίνης.  Ο τότε Τύπος της εποχής έγραψε: «Η ομάδα των Παπάδων περίμενε να φύγει ο Πατακός για να βάλει  γκολ>> .

Το 1974, μετά από προσπάθεια πολλών χρόνων καταφέραμε να φτιάξουμε το γήπεδο στον Αη Λια με έξοδα και πολλή δουλειά των κατοίκων του χωριού μας μαζί με την εταιρεία ΜΟΜΑ (έφτιαχνε τότε τον δρόμο). Από το 1974 συμμετέχει στο πρωτάθλημα της ΕΠΣ ΕΥΒΟΙΑΣ.  Με την συμμετοχή (για πρώτη φορά) στην Γ’ Κατηγορία φάνηκε το πάθος  των παιχτών και των παραγόντων και ανεβαίνει στη  Β’ Κατηγορία.  Ο φίλαθλος κόσμος ακολουθούσε σταθερά την προσπάθεια της ομάδας. Σ’ ένα αγώνα με Ευβοϊκό Γουβών κοπήκαν 1000 εισιτήρια. Την περίοδο αυτή το χωριό είχε πολλούς κατοίκους και  πολλά παιδιά, στην προπόνηση κάθε απόγευμα μαζευόντουσαν πάνω από 30 παιδιά. Η ομάδα συνέχιζε μέχρι και το 2016 στα πρωταθλήματα της ΕΠΣ Ευβοίας. Αλλά βάση κανονισμού από το 2013 ότι στα πρωταθλήματα Β/ Κατηγορίας   πρέπει η ομάδα να διαθέτει γήπεδο με χλοοτάπητα, που σ’ εμάς δεν υπάρχει αυτή πολυτέλεια, έτσι αναγκαζόμαστε   να παίζουμε συνέχεια εκτός έδρας με μεγάλες οικονομικές απαιτήσεις, και λόγο της κρίσης  τα προβλήματα είναι πάρα πολλά, ως αποτέλεσμα να αποχωρίσουμε από το πρωτάθλημα στη μέση της αγωνιστικής  περιόδου του 2016.

Δεν αναφερόμαστε στους αφανείς ήρωες-παράγοντες που ασχολήθηκαν με την ομάδα και έδωσαν τα πάντα από την πλευρά τους σε κάθε πόστο που υπηρέτησαν, αφήνοντας τα σπίτια τους  και τις  δουλειές τους με σκοπό να πάει καλά η ομάδα .  Θέλει πολύ κουράγιο (ένα μεγάλο Μπράβο σ’ αυτούς).   Στόχος σήμερα είναι  να φτιαχτεί ο χλοοτάπητας στο γήπεδο για να νιώσουμε κι εμείς τα σαλόνια, [ έτσι αποκαλώ τα σημερινά γήπεδα στα νέα παιδιά] από τα αλώνια. Φτάσαμε πολύ κοντά στον στόχο αυτό πριν τρία χρόνια με την δημοπράτηση αλλά ας όψεται η κρίση των φτωχών, γιατί μόνο για τους μικρούς υπάρχει μάλλον, για να μην έχουν κουράγιο να διαμαρτυρηθούν.

Λόγω στενότητας  χώρου  στο βιβλίο δεν μπορούμε να αναφέρουμε  πολλά περισσότερα,  ίσως αργότερα, με την ανάγνωση αυτού του κειμένου να γενικεύσουμε για ένα ξεχωριστό βιβλίο. Ας μας συγχωρήσουν προκαταβολικά,  δεχόμαστε  κάθε παρατήρηση. 

Κων/νος Περήφανος, ποδοσφαιριστής/παράγοντας

Γιάννης Αναγνώστου,  προπονητής ποδοσφαίρου

/Το blogspot ευχαριστεί θερμά τους ανωτέρω  για την καταγραφή και παράθεση των αθλητικών γεγονότων του χωριού/