Σύντομη ιστορία του Δημοτικού Σχολείου ΠΑΠΑΔΩΝ

φωτο από το αρχείο Αλεξίας Παναγιωτοπούλου

Το Δημοτικό Σχολείο του χωριού μας σύμφωνα με μαρτυρίες παλαιοτέρων κατοίκων και σύμφωνα με τα υπάρχοντα αρχεία από τη δεκαετία του 1950 τουλάχιστον μέχρι σήμερα έχει και αυτό τη δική του ιστορία.

Μέχρι το 1957 λειτουργούσε πρώτα στο σπίτι του Αθανασίου Νικ. Ραβανού και στη συνέχεια στο σπίτι που διαμένει σήμερα η Δροσούλα Αθ. Παπαδημητρίου με πολλά παιδιά και συνθήκες άθλιες. Από δασκάλους μόνο τον κ. Δούνια θυμάμαι και μόνο αυτός υπάρχει στα αρχεία.

Το μισό σημερινό σχολείο (μια αίθουσα και το γραφείο) έγινε με πολλή προσωπική εργασία των χωριανών και για πρώτη φορά λειτούργησε το 1957 πάλι ως μονοθέσιο με τον κ. Γιάννη Ψυχογιό δάσκαλο πρωί και απόγευμα και μαθητές γύρω στους 80. Με τον αριθμό αυτόν λειτούργησε περίπου μέχρι το 1970 και στη συνέχεια πάντα διθέσιο με αριθμό μαθητών 50 μέχρι το κλείσιμο της μεταλλευτικής εταιρείας οπότε έγινε και η μεγάλη ανατροπή. Ο κόσμος έφυγε για αναζήτηση εργασίας στα αστικά κέντρα, το σχολείο έκλεισε για μερικά χρόνια και σήμερα με πολλές προσπάθειες επωνύμων και ανωνύμων  λειτουργεί ως παράρτημα του σχολείου της Αγίας Άννας δηλαδή στην ουσία είναι κλειστό και θα χρειάζονται πάντα ενέργειες για να λειτουργεί.

Επειδή ο γράφων αυτά τα λίγα λόγια έζησα πολύ κοντά στα πρώτα σχολεία και στην πρώτη τάξη είχα τη μεγάλη τύχη να είμαι στο καινούργιο σχολείο και σαν δάσκαλος αργότερα 1977-1988 σε αυτό το σχολείο με δυο όμως αίθουσες πλέον θα μπορούσα να γράψω πάρα πολλά αλλά περιορίζομαι στα λίγα για να αποφύγω τη φλυαρία και τη δυσανασχέτηση των αναγνωστών.

Στο σχολείο μας υπηρέτησαν αξιόλογοι δάσκαλοι στους οποίους οφείλουν κατά κύριο λόγο την πρόοδό τους πολλοί σημερινοί επιστήμονες  του χωριού μας. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι πιο πολλοί , σχεδόν όλοι παλαιότερα οι γονείς ήταν αγράμματοι ή του δημοτικού μόνο και δεν μπορούσαν να βοηθήσουν τα παιδιά τους. Πολύ λίγα παιδιά συνέχιζαν στο Γυμνάσιο. Τα περισσότερα ακολουθούσαν τις δύσκολες αγροτικές δουλειές των γονιών τους. Στο Γυμνάσιο πήγαν περισσότερα παιδιά στην Αγία Άννα το 1960 και για πρώτη φορά κορίτσια το 1965.

Η συνέχεια είναι πολύ ευχάριστη για το χωριό μας. Σπούδασαν πολλά παιδιά. Υπήρχε βελτίωση του κράτους συνεχώς. Υπήρχε δουλειά κι όλα ήταν καλά.. ήρθε όμως η παρακμή από την ανεργία, οι κάτοικοι λιγόστεψαν και γενικά όλα δυσκόλεψαν. Δεν είναι ευχάριστο να λέμε κάθε πέρσι και καλύτερα αλλά δυστυχώς το λέμε σήμερα.

Ζητώ συγγνώμη αν σας κούρασα και εύχομαι καλή δύναμη σε όλα τα παιδιά του χωριού μου και πάντα να προσπαθούν για το καλύτερο. Ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη σας να γράψω λίγα λόγια για το σχολείο με το οποίο είμαι συναισθηματικά δεμένος και θα ήθελα να είμαι στους ανώνυμους που ανέφερα;.

 

Ευχαριστούμε τον δάσκαλο Γεώργιο Αποστόλου του Σταύρου, για την άμεση ανταπόκρισή του να γράψει σχετικά με το Δημοτικό Σχολείο Παπάδων