Τα παιδικά μας χρόνια ξαναζωντανεύουν. Η πίκρα που νιώθαμε περνώντας έξω από τις κλειστές του πόρτες δίνει τη θέση της σε διάθεση ευτυχίας και σε χαμόγελα χαράς και ικανοποίησης.
Οι πικρές αναδρομές δεν έχουν πια σημασία . Ένα μεγάλο διάστημα απουσίας, ένα κενό που τώρα γεφυρώθηκε με τη συνέχεια στο χρόνο, μια θλίψη που χρόνια μας έτρωγε και δε μπορούσαμε να τη συνηθίσουμε.
Μας έλλειψε, το νοσταλγούσαμε εμείς που μεγαλώσαμε κοντά του, νιώθαμε σαν να ακρωτηριάστηκε το χωριό με το κλείσιμό του.
Το Σχολείο μας άνοιξε…
Για να υποδεχτεί πάλι τους μικρούς μαθητές του χωριού μας, για να συμπληρώσει και να αρωματίσει την καθημερινότητά μας, για να δώσει το ιδιαίτερο χρώμα του με τις γιορτές και τις εκδηλώσεις του, να μπει πάλι , αναπόσπαστο στοιχείο, στη ζωή του χωριού μας.
Το σχολειό μας φρεσκοβαμμένο, καθαρό, ανανεωμένο, άνοιξε την αγκαλιά του να στεγάσει τις φωνές και τα γέλια και τα παιχνίδια των παιδιών , τους δασκάλους που τόσο μας έλλειψε η παρουσία τους και τις αναμνήσεις μας που άστεγες περιφέρονταν προσμένοντας κάπου να συνδεθούν με τη ζωντάνια του.
Γ. Αναγνώστου
Γ. Αναγνώστου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου