Ο Κων/νος Παπακωνσταντίνου << ο κατσούλης>> και το τσιφλίκι του στον Αη Γιάννη

     Έζησε κατά τα έτη από  1897 έως  18-7-1981.
     Ήταν παντρεμένος με την Ευσταθία, απο τον Κρυονερίτη, με την οποία απέκτησαν 6 παιδιά. Τον Λεωνίδα, τον Γιώργο, τον Περικλή, τον Οδυσσέα,  την Παναγιώτα και την Βασιλική.
     Θαύμαζε τους αρχαίους Έλληνες για αυτό έδωσε στα τρία παιδιά του ονόματα αρχαίων.
     Φρόντισε τα παιδιά του να μάθουν γράμματα σε πολύ δύσκολες μάλιστα εποχές και να φύγουν από το χωριό για να ζήσουν καλύτερα, γιατί οι συνθήκες διαβίωσης ήταν ανυπόφορες.
     Μάλιστα όπως αναφέρεται σε δημοσίευμα της δημοσιογράφου Αγγελικής Δαμίγου, που έκανε ρεπορτάζ, το έτος 1967, για την εφημερίδα << ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ>> , ο Οδυσσέας Παπακωνσταντίνου και ο Θανάσης Ζέρβας, ήταν τα μοναδικά παιδιά  από το χωριό που πήγαιναν Γυμνάσιο.
     Είχε διατελέσει πρόεδρος του χωριού κατά  την χρονική περίοδο από το έτος  1938 έως 1942.
     Το σπίτι του ήταν από τα καλύτερα του χωριού. Ήταν  πετρόκτιστο, με κεραμοσκεπή, χαγιάτι και το εσωτερικό με ξύλινα πατώματα, επιπλωμένο και στολισμένο με παλιές φωτογραφίες ηρώων της πατρίδας μας και αρχαίων Ελλήνων των γραμμάτων και της τέχνης.
     Αναφερόταν συχνά και με περηφάνια στο <<τσιφλίκι του>>  στον Αη Γιάννη το οποίο με την κοπιαστική εργασία του είχε μετατρέψει σε παράδεισο…..
     Στην περίοδο της κατοχής είχε φροντίσει για την επιβίωση της οικογενείας του με όλα τα απαραίτητα  αγαθά, φυλαγμένα στο υπόγειο σε κρύπτες για να μην τα εντοπίζουν  οι  Γερμανοί γκεσταπίτες, που έψαχναν παντού για τρόφιμα.
     Τον θυμάμαι ως τακτικό θαμώνα του καφενείου <<Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ>> της Κυρά Μαρίας, όπου έπινε τον καφέ του και καπνίζοντας το τσιμπούκι του, μοναχικά, σε ξεχωριστό τραπέζι, ίσως γιατί ήθελε να δείξει την ανωτερότητά του ως <<τσιφλικάς>> του Αη Γιαννιού….και επιπλέον γιατί δεν του το επέτρεπε η αρχοντοσύνη, η περηφάνια και η σοφία του ,,,
     Παρακολουθούσε τις συζητήσεις στο καφενείο σχεδόν  αδιάφορα και στην κατάλληλη στιγμή παρέμβαινε με σοφά και μετρημένα λόγια, που πολλές φορές δυσκολευόντουσαν οι χωριανοί  να κατανοήσουν…
     Είχε την ικανότητα να πλάθει μύθους, ιστορίες και έξυπνα αστεία, τα οποία παρουσίαζε  στο καφενείο με σοβαροφάνεια για να γίνεται πιστευτός.
     Μια εποχή λοιπόν περιαυτολογούσε στο καφενείο πως κάθε μέρα είχε μεγάλη επιτυχία στο κυνήγι των λαγών….. Απορημένοι οι χωριανοί τον ρωτούσαν  που οφειλόταν  αυτή η επιτυχία του και αυτός τους εξηγούσε ότι αντί για σκύλο χρησιμοποιούσε μια γάτα την οποία είχε εκπαιδεύσει….
     Ήταν  πολύ σπουδαίος άνθρωπος. Εργατικός, νοικοκυρεμένος, έξυπνος, λιγόλογος, φιλοσοφημένος και ετοιμόλογος.
     Άλλωστε δεν ήταν τυχαίο και το ξενικό παρατσούκλι του <<great >>…(μεγάλος, σπουδαίος, επιφανής, σοφός….)