Μελισσοκομία

 
της γεωπόνου Δέσποινας Αναγνώστου

Η τέχνη της μελισσοκομίας είναι πολύ παλιά, ήταν ιδιαίτερα διαδεδομένη και στην αρχαία Ελλάδα. Τη μεγαλύτερη όμως ανάπτυξη τη γνώρισε τα τελευταία εκατό χρόνια και ακόμη μεγαλύτερη τα τελευταία χρόνια μετά τον πόλεμο.

Η μελισσοκομία είναι από τις ελάχιστες οικονομικές δραστηριότητες του ανθρώπου που, όχι μόνο είναι φιλική προς το περιβάλλον, αλλά και συντελεί στην ορθολογική διαχείριση των φυσικών πόρων. Με τη σταδιακή μείωση του αριθμού των άλλων εντόμων-επικονιαστών με τις εκχερσώσεις και τη χρήση των ζιζανιοκτόνων, ο ρόλος της μέλισσας στην επικονίαση των καλλιεργούμενων φυτών, αλλά και της αυτοφυούς βλάστησης καθίσταται πλέον πρωταρχικός. Η μέλισσα θεωρείται και είναι το πολυτιμότερο έντομο στον πλανήτη γη.

Στη Ελλάδα οι μεγαλύτερες ποσότητες μελιού προέρχονται από το πεύκο (55-60%), ενώ σημαντική είναι και η παραγωγή μελιού ελάτης (5-10%) και θυμαριού (15%). Στην περιοχή μας, στους Παπάδες Ευβοίας οι μεγαλύτερες ποσότητες προέρχονται από το εξαιρετικής ποιότητας πεύκο, από το ερείκι ή όπως συνηθίζεται να λέγεται στα μέρη μας: ξούρη και σε μικρότερο ποσοστό από το θυμάρι. Η Εύβοια φημίζεται παγκοσμίως για το μέλι και όχι μόνο. Μεγάλες ποσότητες γύρης, πρόπολης, βασιλικού πολτού και κεριού παράγονται στη Βόρεια Ευβοια και από εκεί μεταφέρονται ή μεταποιούνται για εξαγωγές.

Οι μελισσοκόμοι της περιοχής είναι 2η και 3η γενιά μελισσοκόμων, πολλοί από αυτούς αποκλειστικά επαγγελματίες μελισσοκόμοι. Κάνοντας μία μικρή αναδρομή, θα μπορούσαμε να αναφέρουμε τα ονόματα των πρώτων μελισσοκόμων του χωριού, οι οποίοι ήταν: ο Κων/νος Νικ. Αναγνώστου (όπου του είχε αποδοθεί το προσωνύμιο (ψευδώνυμο)

«ο Μέλισσας»), ο Ιωάννης Κων. Βρέττος, ο οποίος είχε βραβευτεί για την ποιότητα του μελιού του από την έκθεση Θεσσαλονίκης, ο Δημήτριος Ζέρβας, ο Νικόλαος Ζέρβας <<μπασιώτης>>, ο Κωνσταντίνος Αν. Λίτσας, του οποίου την παράδοση συνεχίζει σήμερα ο γιος του Ανέστης Κων. Λίτσας με την οικογένειά του,  ο Γεώργιος Αφένδρας του Δημητρίου, ο Απόστολος Αποστόλου, ο Γεώργιος Ιωάννου Αποστόλου με την οικογένειά του. Οι νεότεροι είναι ο Άγγελος Λίτσας του Γεωργίου και ο Κων/νος Αρβανίτης. Αξίζει να σημειώσουμε οτι η μοναδική μελισσοκόμος  από τις γυναίκες του χωριού είναι <<η βασίλισσα>> Βούλα Λίτσα.

Σήμερα έχουν επικρατήσει δύο τρόποι μελισσοκομίας. Ο παραδοσιακός, όπου το σύνολο των κυψελών παραμένει σε ένα μέρος και ο σύγχρονος, που κάθε φορά μεταφέρεται στην περιοχή που έχει λουλούδια. Ο δεύτερος τρόπος, η νομαδική μελισσοκομία, θεωρείται ασύγκριτα πιο αποτελεσματική και πιο αποδοτική.

Από πλευράς γεωγραφικής κατανομής, η μελισσοκομία είναι δεδομένη σε όλη τη χώρα. Υπάρχουν όμως περιοχές που έχουν περισσότερο μελισσοκομικό ενδιαφέρον. Τέτοιες είναι οι περιοχές των νομών Χαλκιδικής, Καβάλας, Φθιώτιδας, Εύβοιας, Αττικής, Αρκαδίας, Ηρακλείου, Χανιών και άλλες.